âWat is er aan de hand?â Manuela zit versuft en onderuitgezakt op het terras van het station, waar we afgesproken hebben. Voor haar een kopje koffie, onaangeroerd. Een paar maanden geleden moest ze bij haar dochter Paula intrekken, die met haar vriend Rui buiten de stad woont. Ze kon de huur van haar kamer in het centrum eenvoudigweg niet langer opbrengen. (Huurders in het nauw )
Portugezen kijken ernstig. Bijna net zoals de vele standbeelden, die in dit land niet van beroemde militairen uit een ver verleden maar van dichters en schrijvers zijn.
Als je een Portugees vraagt hoe het gaat, krijg je vaak als antwoord âmais ou menosâ (âzo-zoâ). Dat wil overigens niet zeggen dat hij of zij zich niet goed voelt. Eenmaal wat langer in het land valt aan de melancholische cultuur amper te ontkomen. Geen droefgeestigheid met een verdrietige blik op de wereld maar weemoed, waarin juist veel schoonheid en vreugde zit.
Saudade
Misschien wel het bekendste Portugese woord. Onvertaalbaar en ongrijpbaar voor een buitenlander volgens Fernando Pessoa, Portugals beroemdste moderne dichter (Fernando Pessoa)
Saudade is een gevoel van tegelijkertijd verlangen, hunkeren, verlies, afstand, afwezigheid, droefheid, liefde en gemis naar een persoon, plaats of gebeurtenis. Het is meer dan heimwee, omdat je saudade ook kunt voelen over iets dat nooit gebeurd is of waarschijnlijk nooit zal gebeuren.
Het woord is ontstaan tijdens de Portugese ontdekkingsreizen in de 15e eeuw om uitdrukking te geven aan het verlangen naar diegenen, die naar onbekende streken vertrokken.
Het enige medicijn tegen saudade is geheugenverlies  â Carlos Drummond de Andrade
Saudade is een beetje zoals honger. Het gaat alleen over als âaanwezigheidâ gegeten wordt â  Clarice Lispector
Fado
De muzikale expressie van saudade is Fado, het traditionele Portugese levenslied. Fado betekent lot en er is geen muzieksoort waarin melancholie en fatalisme zo wordt gecultiveerd. De muziek ontstond in de kroegen en bordelen van de volkswijken Alfama en Mouraria in Lissabon.
De eerst zangers waren vissersvrouwen, waarvan de man vaak niet uit zee terugkeerde. Ze zongen dat we het lot moeten accepteren, ook en vooral als dat wreed is. De belangrijkste fadozangeres was AmĂĄlia Rodrigues, die van arm volksmeisje uit de Alfama uitgroeide tot wereldster.
O salty sea, so much of whose salt
Is Portugalâs tears! All the mothers
Who had to weep for us to cross you!
All the sons who prayed in vain!
All the brides-to-be who never
Married for you to be ours, O sea!
( Fernando Pessoa in Portuguese Sea )
Geniet van het weekend   â   Tenha um excelente fim de semana
âO meu Deus, kon ik maar naar FĂĄtima om de paus te zienâ, zegt Carmen, die ik tegen het lijf loop voor de Pena kerk in de Calçada Santana. Ze is in de 70 en steekt met haar lengte niet boven de zes marmeren treden van de kerk uit. Als vrijwilligster verzorgt ze daar al meer dan 30 jaar iedere week de bloemen voor het altaar. Ze heeft er een pauselijke onderscheiding voor gekregen. Had de pastoor geregeld. Apetrots was ze.
Sinds haar man verleden jaar plotseling overleed, is haar leven een stuk kleiner geworden. âManuel was pas 77 en ineens lag hij opgebaard bij dezelfde begrafenisondernemer, waar hij zijn hele leven gewerkt heeftâ. Ze kan het nog steeds niet geloven.
En dit jaar zakte nota bene haar lievelingshond door zijn poten en stond niet meer op. Het enige dat ze nu nog thuis heeft is een stokoud poedeltje. âDie is aan allebei zijn ogen blind en bang om naar buiten te gaanâ, zegt ze met spijt in haar stem. âIk leg nu de badkamer maar vol met kranten, zodat hij daar rustig zijn behoeften kan doen.â
Carmen hoopt op een wonder. âHeel misschien organiseert de pastoor nog een dag met de bus naar FĂĄtima. Dan kan ik toch de paus zien.â Glimlachend loopt ze naar huis, een pak oude kranten onder haar arm.
FĂĄtima bestaat 100 jaar
Op 13 mei is het honderd jaar geleden dat de Maagd Maria âin een zee van lichtâ aan drie herdertjes verscheen in FĂĄtima, 120 km ten noorden van Lissabon. Zes maanden lang kregen LĂșcia (10 jaar), Francisco (9 jaar) en Jacinta (7 jaar) elke 13e dag van de maand de Heilige Maagd te zien, die hen vroeg om te bidden voor de wereldvrede.
LĂșcia werd non en overleed op 97-jarige leeftijd in een karmelietenklooster in Coimbra. Francisco en zijn zusje Jacinta stierven jong aan de Spaanse Griep en werden in het jaar 2000 door de Kerk zalig verklaard.
Moorse tijd
Al in de Moorse tijd (9e tot 12e eeuw) werden onbegrepen lichtverschijnselen in het gebied rond FĂĄtima â genoemd naar de dochter van de profeet Mohammed â gezien.
Boze stemmen beweren dat de Kerk deze wonderlijke verschijningen gekaapt heeft om het katholicisme na de Eerste Wereldoorlog nieuw leven in te blazen.
Pauselijk bezoek
Bij het bezoek van Paus Franciscus op 12 en 13 mei belooft het zo druk te worden dat er voor accommodatie al duizenden euroâs per nacht wordt gevraagd. Wat je ook over de verschijningen van Maria mag denken, FĂĄtima is en blijft een intrigerend fenomeen, dat elk jaar miljoenen pelgrims uit de hele wereld trekt.
Lusolobo gaat er 2 weken tussenuit en is vrijdag 31 maart weer terug
Hoe lang, O Portugal, hoe lang reeks leven
Wij gescheiden! Zeker, maar de geest,
Die vage geest, nooit sterk of kalm geweest,
Laat je niet los, niet lang en niet heel even.
 [ Uit: Barrow on Furness ]
Hoewel hij drinkt als een spons en rookt als een ketter is schrijven zijn grootste verslaving.
âHijâ is Fernando Pessoa, Portugals belangrijkste dichter van de twintigste eeuw.
Fernando wordt in 1888 in de Largo de SĂŁo Carlos, midden in Lissabon, geboren. Nadat zijn vader aan TBC overlijdt, vertrekt hij in 1896 met zijn â inmiddels hertrouwde â moeder naar Zuid-Afrika, waar hij tot 1905 op 10th Avenue in Durban woont en daar als scholier zijn eerste gedichten schrijft. Op 17-jarige leeftijd gaat hij in zijn eentje terug naar Lissabon, waar hij â na een mislukte studie â zijn geld verdient als vertaler en handelscorrespondent.
Pessoa lijdt een eenzaam bestaan. Zijn leven bestaat uit vertalen, lezen, drinken, roken en schrijven. Na zijn dood in 1935 wordt in zijn huurkamer een kist met 27.000 volgekrabbelde paginaâs gevonden, waaruit een kolossaal oeuvre van voornamelijk gedichten, kon worden samengesteld.
Heteroniemen
Achter het woord âikâ in zijn werken gaan de meest uiteenlopende schrijverspersoonlijkheden schuil, elk met een eigen stijl en woordkeus.
De belangrijkste drie zijn: Ricardo Reis â de klassiek geschoolde intellectueel in Pessoa, Alberto Caeiro â de authentieke, ongecompliceerde dichter en Ălvaro de Campos â de bereisde kosmopoliet. Zelf zegt hij daarover: âik ben het levende podium waarop verschillende auteurs lopen die verschillende stukken spelen.âBoek
Ruim 20 jaar heeft Pessoa aan dit omvangrijke prozageschrift gewerkt, dat pas vele jaren na zijn dood, in 1982 wordt uitgegeven. Het is een dagboek zonder dagen of zoals hij zelf schrijft âeen biografie zonder feiten.â
âNu de laatste regenbuien weggetrokken zijn en alleen de wind die hen heeft weggevaagd is overgebleven, is de vreugde van de zon teruggekeerd naar de op elkaar gestapelde huizen van de stad en hangt er veel wit ondergoed te fladderen aan de lijnen die tussen korte stokken onder de hoge ramen van de veelkleurige gebouwen zijn gespannen.â    [ Uit: Het boek der rusteloosheid ]
Congres over Pessoa
Afgelopen februari organiseerde Casa Fernando Pessoa (http://www.casafernandopessoa.pt) in Lissabon een 3-daags congres ter ere van de schrijver, die samen met de schilders Almada Negreiros (Tentoonstellingstip) en Amadeo de Souza (Tentoonstellingstip) boegbeeld van het Portugese Modernisme is.
Geniet van het weekend            Tenha um excelente fim de semana
âIk had nooit gedacht dat ik als slaaf zou worden behandeldâ, zegt hij beschaamd. Dario is Roemeen en werkloos als hij door een ronselaar in eigen land benaderd wordt voor de olijfoogst in Portugal. âTransport gratis, logies geregeld en 30 euro per dag in de handâ, zeiden ze.
Het transport naar Portugal duurt 3 dagen en 3 nachten, ze slapen in een bus. Daar aangekomen moet hij zijn paspoort inleveren. âOm niet illegaal te werken,â wordt hem gezegd. Met een twintigtal landgenoten â mannen en vrouwen, jong en oud â komt hij terecht in een verlaten huis bij Serpa, diep in de Alentejo. Er is 1 toilet en 1 douche. Slapen doen ze op de grond.
Elke dag staan ze om 5 uur op en werken 12 uur non-stop. Transport en eten moeten ze zelf regelen. Het huis kost 100 euro per persoon per maand. Soms krijgen ze op een dag 30 euro uitbetaald, vaak minder of helemaal niets. Ze spreken geen van allen Portugees en durven niet zonder papieren naar de politie te gaan. Pas als een van hen erin slaagt de Roemeense ambassade te bellen, komen ze vrij.
Horrorscenario
Houten paletten om op te slapen, vuile kleren op een hoop, tientallen lege gasflessen waarop gekookt werd. Geen privacy, geen sanitaire voorzieningen. Dat was het horrorscenario, dat de Arbeidsinspectie begin dit jaar aantrof in een loods in Vidigueira, midden in de Alentejo. Huisvesting voor ongeveer 90 illegale seizoenarbeiders, die daar tot begin dit jaar verbleven.
âHet is een pure schande hoe we onze werknemers uit arme landen behandelen. Dit is moderne slavernij,â aldus Manuel Narra, de burgemeester van Vidigueira.
Olijfoogst
Het drama speelt zich elk najaar opnieuw af. In oktober komen duizenden immigranten olijven plukken in de Alentejo, Portugals meest uitgestrekte provincie. Voor de ongeschoolde arbeid zijn extra handen nodig, maar omdat het aan schriftelijke contracten en fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden ontbreekt, raken de buitenlandse seizoenarbeiders verstrikt in maffiose netwerken.
Slavernij
Geschat wordt, dat er in Portugal ongeveer 1400 slaven zijn. Tussen 2007 en 2015 werden bij het Ministerie van Justitie slechts 15 veroordelingen voor slavernij geregistreerd.
Terwijl de Arbeidsinspectie het aantal inspecteurs opnieuw opvoert, roept burgemeester Narra de andere gemeenten op om, voor komend najaar, fatsoenlijke huisvesting voor hun seizoenarbeiders te regelen.
Geniet van het weekend Tenha um excelente fim de semana
Buitenshuis een bica drinken is erg populair in Portugal, net zoals een pint in de pub in Engeland. Een afspraak zonder bica is vrijwel zeker gedoemd te mislukken en een maaltijd zonder bica aan het eind, een doodzonde. Portugezen drinken altijd en op elk moment van de dag koffie. Liefst niet alleen en nooit lopend op straat.
Bica
De Portugese espresso, genoemd naar het pijpje van de espressomachine waaruit de koffie komt, wordt verreweg het meest gedronken.
In het Noorden, rond de stad Porto, heet espresso cimbalino, genoemd naar een indertijd populaire koffiemachine van het merk La Cimbali.
Geliefd bij de wat oudere Portugees is de bica cheia, waarbij het kopje opgevuld wordt met heet water en de koffie minder sterk is. De tegenhanger daarvan is natuurlijk de bica dupla, de dubbele espresso.
Â
Koffie met melk
GalĂŁo â meer melk dan koffie, geserveerd in een hoog glas met een lange lepel.
Meia de leite â half koffie, half melk in een grote kop.
Garoto (jongetje) â meer melk dan koffie in een klein espressokopje.
Wordt in het noorden van Portugal ook wel pingo (druppel) genoemd.
Pingado â espresso met een vleugje melk.
Portugese koffie
De Portugese koffie is een mengsel van Arabica en Robusta bonen uit vooral Brazilië en Oost Timor.
De bekendste merken zijn Delta, Nicola en Sical. Het woord koffie is waarschijnlijk afgeleid van Kaffa, de naam van een Ethiopische koninkrijk in de 15e eeuw, waar koffie oorspronkelijk vandaan komt. In de 17e eeuw verschenen de eerste koffiebranderijen in Lissabon.
Koffie is de nieuwe wijn
Trendy koffie kent, net als wijn, een oogstjaar en een rijpingsproces. Om te rijpen worden de bonen eerst enige jaren in jute zakken in het donker bewaard. Daardoor verliezen ze vocht en zouden na het branden de smaak en het aroma verbeteren. Schrik dus niet als de ober u binnenkort niet alleen gaat adviseren over welke wijn het beste bij uw maaltijd past, maar ook welke koffie het beste bij uw toetje.
Geniet van het weekend         Tenha um ótimo fim de semana
Maria de Fåtima is 65 jaar, alleenstaand en werkeloos. Ze is na de Anjerrevolutie in 1977 vanuit Kaapverdië naar Portugal geëmigreerd.
Van haar vier kinderen zijn er drie in Portugal geboren. Twee daarvan hebben de Portugese nationaliteit. Haar jongste dochter Francisca niet. Maria legt uit waarom. âIk werd ziek, verloor mijn baan als schoonmaakster en had eigenlijk nooit geld om een Portugees paspoort voor haar te regelen.â
Wetswijziging in 1981
Tot 1981 kon elk in Portugal geboren kind, de Portugese nationaliteit krijgen. Na 1981 kregen kinderen van immigranten de nationaliteit van hun ouders. Ze konden alleen Portugees worden door een verplichte taalcursus te volgen en aanzienlijke kosten te maken â waaronder 200 euro voor een paspoort.
Vreemdeling in eigen land
Francisca is in 1984 in Lissabon geboren en kreeg de Kaapverdiaanse nationaliteit. Ze heeft problemen met het krijgen van een woning en het afsluiten van een lening bij de bank. Hoewel ze de taal vloeiend spreekt, moet ze om een Portugees paspoort te krijgen een taalcursus, inclusief examen doen. Ze snapt er niets van. âIk ben hier geboren en getogen; mijn moedertaal is Portugees.â Ze voelt zich tweederangsburger in eigen land. âBlijkbaar ben ik genoeg Portugees om belasting te betalen maar te weinig om gelijk behandeld te worden.â
Solidariteit met immigranten
âKinderen van immigranten hebben hier niet dezelfde rechten als kinderen van Portugese oudersâ, zegt TimĂłteo Macedo, voorzitter van de Vereniging voor Solidariteit met Immigranten (http://www.solimigrante.org) Deze NGO is recent een campagne begonnen om de publieke opinie ervan te overtuigen, dat alle kinderen op Portugese bodem geboren, de Portugese nationaliteit moeten kunnen krijgen, onafhankelijk van de afkomst of de legale status van hun ouders. âHet wordt tijd dat we gaan inzien dat Portugal niet slechts Ă©Ă©n kleur maar een diverse bevolking heeft, die dezelfde rechten verdientâ, aldus Macedo. Rassendiscriminatie
Regering is bereid om taaltoets af te schaffen
Afgelopen week is de regering met een voorstel gekomen om de verplichte taaltoets af te schaffen voor kinderen die in Portugal zijn opgegroeid. Ze vindt het nog een stap te ver om aan alle in Portugal geboren kinderen de Portugese nationaliteit te gunnen, zoals in de VS en Groot Brittannië wel het geval is.
Geniet van het weekend Tenha um excelente fim de semana
Nog niet zo lang geleden bevond ik mij tijdens lunchtijd in een restaurantje in AlcĂĄcer do Sal, een historisch stadje ten zuiden van Lissabon en vroeg daar naar een bepaald gerecht op de kaart. De hoogbejaarde ober legde me meewarig uit dat ze dat gerecht wel hadden maar dat het op was. Het was er dus wel maar eigenlijk niet. Zou het met de journalistiek in Portugal ook zo gesteld zijn?
De afgelopen jaren is het aantal journalisten in het land met bijna een derde afgenomen en van de nog werkzame journalisten denkt twee derde erover om te stoppen. De belangrijkste redenen daarvoor zijn de slechte arbeidsomstandigheden. Naast lange werkdagen en beperkte carriĂšremogelijkheden, vormt het lage loon het grootste pijnpunt.
Gegevens die komen uit een recente enquĂȘte onder 7000 journalisten.
Lage lonen
Een journalist in Portugal verdient gemiddeld 1150 bruto per maand!
Ruim de helft neemt minder dan 1000 euro mee naar huis en bijna 10% haalt zelfs het minimumsalaris van 550 euro niet.
Digitaliseren en specialiseren is de toekomst
Met de opkomst van social media zijn journalisten niet langer de makers van het nieuws en is informatie entertainment geworden. Na een afwezigheid van bijna 20 jaar vond dit jaar in Lissabon het 4e Journalistencongres plaats. Daar werd geconstateerd dat de meeste journalisten nog analoog â d.w.z. met papier â werken en achterop dreigen te raken bij de op Internet gebaseerde digitale nieuwsmedia. Ervaringen van internationale kranten laten zien dat onderzoeksjournalistiek de toekomst heeft, waardoor ook het aantal betalende abonnees opnieuw kan toenemen.
Waarheidsvinding belangrijker dan ooit
Dankzij Trump, die beweert dat journalisten tot de oneerlijkste mensen op aarde behoren, doen de media er weer toe! Juist in deze tijd moeten journalisten burgers leren om leugens van waarheid te onderscheiden op grond van de inhoud en niet van de verpakking.
Uitzoeken wat wel en niet waar is, dat is de belangrijkste taak van de journalist! Ook Portugal kan niet zonder.
Geniet van het weekend Tenha um Ăłtimo fim de semana
Wat is er lekkerder dan je met de wind in je gezicht en je armen buitenboord in een slow gangetje door Lissabon te laten rijden?
Nee, niet in een zoân gescalpeerde dubbeldekker waar â op het bovendek en geroosterd door de zon â je pet steeds afwaait, als je die al had. Ook niet onderuitgezakt op de achterbank van een taxi, waar je niets van de stad ziet, alleen het steeds groter wordende bedrag op de taximeter, als die al aanstaat. En zeker niet in zoân schattig toeristentrammetje, waar je zo dicht op elkaar moet staan dat je niet eens weet of je bestolen bent, als je al iets bij je had. Geef mij om de stad te ontdekken maar een zacht zoevende, elektrische Tuk-Tuk, zoân veredelde scooter met een huisje erop waarvan alle ramen openstaan.
Portugal is in de mode
âVerblindende stranden, vibrerende steden en heerlijke wijnâ. Volgens het Noord-Amerikaanse blad The Huffington Post, is een bezoek aan Portugal een absolute âmustâ en Wallpaper Design Awards 2017 heeft Lissabon zelfs tot âbeste stadâ uitgeroepen.
Portugal is booming en de inkomsten door toerisme zijn verleden jaar gestegen naar een recordhoogte van bijna 12 miljard euro.
Toeristificatie
Meer vliegtuigen boven de stad, cruiseschepen op de Taag, segways op de stoep en de straat boordevol touringcars, trams en tuk-tuks.
We zijn in Lissabon, dat piept en kraakt onder zijn talloze blote-benen-toeristen. Een stad met meer buitenlanders dan Portugezen in zijn musea, met een winkelaanbod gericht op toeristen en niet langer op bewoners, die door de torenhoge huren hun stadscentrum worden uitgejaagd. Huurders in het nauw
De binnenstad een pretpark vol ijssalons en souvenirwinkeltjes, die allemaal dezelfde herinnerdingen verkopen. Waar koning Horeca heerst in straten en op pleinen en de elektronische muziek er moeiteloos in slaagt om de Lisbonieten tot ver na middernacht uit hun slaap te houden.
Maar ach, we zijn op een bepaald moment in ons leven allemaal toerist en wat is er dan lekkerder dan je met de wind in je gezicht en je armen buitenboord in een slow gangetje door Lissabon te laten rijden.
Geniet van het weekend Tenha um Ăłtimo fim de semana
âZodra ik hoorde van die nieuwe wet in Portugal, zei ik tegen mijn vrouw: als de Brexit doorgaat, ga ik de Portugese nationaliteit aanvragenâ, aldus een teleurgestelde joodse Engelsman in de Britse krant de Guardian. âIk ben Europeaan, kosmopoliet en ik haat nationalisme.â
Inmiddels behoort hij tot de snel groeiende groep Britten, die sinds de beslissing van het Verenigd Koninkrijk op 23 juni 2016, om de Europese Unie te verlaten, zoân aanvraag heeft gedaan.
In januari 2015 is in Portugal een wet van kracht geworden, die het mogelijk maakt voor Joden in het buitenland om de Portugese nationaliteit te verkrijgen. Zij moeten dan wel kunnen aantonen af te stammen van de Sefardische Joden â âSefardimâ is het Hebreeuwse woord voor Spanje â die ruim 500 jaar geleden van het Iberisch schiereiland werden verdreven.
âEr zijn goede redenen om de Portugese nationaliteit aan te vragenâ zegt Yoram Zara, die als advocaat de 3,5 miljoen afstammelingen van Sefardische Joden in de wereld vertegenwoordigt. âZe zijn gewend onderdeel uit te maken van de Europese Unie met alle privileges en rechten van dien. Nu de toekomst onduidelijk is, geeft een Portugees-Europees paspoort zekerheid als je in de EU wilt wonen, werken en vrij wilt blijven reizenâ.
Joden in 15e eeuw uit Portugal verdreven
Voorwaarde voor zijn huwelijk met de Spaanse prinses Isabel in 1496 was, dat de koning van Portugal alle joden uit zijn land zou verbannen. De joden werden voor de keus gesteld het land te verlaten of zich te bekeren tot het christendom.
Naar schatting 200.000 van hen zijn het Iberisch schiereiland ontvlucht. De meesten naar het Ottomaanse rijk â het huidige Turkije â en Noord Afrika en een kleinere groep naar Frankrijk, Engeland en de Lage Landen. Zij die bleven en zich bekeerden werden ânieuwe christenenâ genoemd.
Pogrom van Lissabon
Met Pasen, op 19 april 1506, heerste er in Lissabon honger door droogte en de pest. Op het Dominicanenplein een menigte met fakkels, veel zwarte rook en de geur van verbrand vlees.
In drie dagen werden duizenden ânieuwe christenenâ â die voor het onheil in de stad verantwoordelijk waren gehouden â op brandstapels om het leven gebracht. Het monument tegenover de Dominicanenkerk in het centrum van de stad herinnert aan de tragedie.
Geniet van het weekend            Tenha um ótimo fim de semana
Interesting links
Pages
Archive
- April 2024
- March 2024
- February 2024
- January 2024
- December 2023
- November 2023
- October 2023
- September 2023
- August 2023
- July 2023
- June 2023
- May 2023
- April 2023
- March 2023
- February 2023
- January 2023
- December 2022
- November 2022
- October 2022
- September 2022
- August 2022
- July 2022
- June 2022
- May 2022
- April 2022
- March 2022
- February 2022
- January 2022
- December 2021
- November 2021
- October 2021
- September 2021
- August 2021
- July 2021
- June 2021
- May 2021
- April 2021
- March 2021
- February 2021
- January 2021
- December 2020
- November 2020
- October 2020
- September 2020
- August 2020
- July 2020
- June 2020
- May 2020
- April 2020
- March 2020
- February 2020
- January 2020
- December 2019
- November 2019
- October 2019
- September 2019
- August 2019
- July 2019
- June 2019
- May 2019
- April 2019
- March 2019
- February 2019
- January 2019
- December 2018
- November 2018
- October 2018
- September 2018
- August 2018
- July 2018
- June 2018
- May 2018
- April 2018
- March 2018
- February 2018
- January 2018
- December 2017
- November 2017
- October 2017
- September 2017
- August 2017
- July 2017
- June 2017
- May 2017
- April 2017
- March 2017
- February 2017
- January 2017
- December 2016
- November 2016
- October 2016
- April 2016