Refugees

Nearly 1 in every 100 world citizens is on the run  –  UNHCR

‘I am very sad and angry. For more than a year in Portugal and still no permit. Why’s that?’, Mustafa asks. ‘They keep saying I have to be patient.’

When ISIS claimed one of his younger brothers for the Jihad at the end of 2015, Mustafa al-Sabee – a 30-year-old, successful tailor from Mosul – decided to flee Iraq with his family. He pays 3700 euros to reach Syria and another 5000 to enter Turkey, where he leaves his sick parents, his two younger brothers and a sister behind. He crosses the Aegean Sea by rubber boat and reaches Greece in February 2016. Six weeks later, he flies together with a selected group of – mainly Syrian – refugees to Portugal, convinced to get asylum there.

Mustafa belongs to one of the more than 1200 refugees, allocated to Portugal by the European Commission, within the framework of resettlement of refugees from Italy and Greece.

He himself would rather have gone to Belgium – where he knows a cousin – or to Germany, where distant relatives live.

In the meantime, he has been staying in Portugal for over a year, and despite the fact that pre-selection took place in Greece, he’s still waiting for his residence permit.
Without that, he can’t work officially and his family is not allowed to join him.

Resettlement of refugees is slow. To date, only 20% of the promised number of relocations of refugees from Greece and Italy, has been realized by all European member states together. Although Portugal accepted over 40% of its assigned refugees, it does not succeed in retaining them, as almost half have already left the country!

Refugees arriving in Portugal want to leave. Not at least because they prefer Northern European countries – like Germany, France or Switzerland – and feel utterly “lost” in Portugal.

Moreover, they do not find the conditions they hoped for and are distributed across the countryside, while most of them have an urban background. In addition, asylum procedures are very slow, there are problems with the recognition of diplomas and there is a lack of Arabic-speaking interpreters.

In the last 18 months, only 64 (5%) of the asylum seekers were granted a residence permit.
Is it surprising that many are heading for greener pastures up north?


Bom fim de semana

/by

Sardien

Leven zonder
grenzen, afval, drugs, google, weekend, zout, ouders, smartphone, plastic, president, stroom, alcohol, internet, milt, ijskast, gas, tandpasta, roken, god, files, bril, angst, geld, spijt, kinderen, partner, papier, suiker, nier, facebook, zorgen, voetbal, klagen, vakantie, fiets en glassex

kan allemaal, maar leven zonder sardientjes  ‘Nem pensar’ (geen denken aan)!

‘Het is volkomen absurd, dat de internationale adviesraad ICES de Europese Commissie afgelopen week geadviseerd heeft, dat Portugal minstens 15 jaar moet stoppen met het vissen op sardines’, zegt de president van het Nationale Instituut voor Visserij, professor Carlos Sousa Reis.

‘Dat zal niet alleen een hele generatie vissers werkeloos maken maar ook de Portugese cultuur en eetgewoonten ingrijpend veranderen. Vis en Feest ‘De levenscyclus van een sardine is 5-6 jaar. Als we de vangst 15 jaar bevriezen praten we dus over 3 cycli. Is het probleem dan opgelost? Waarom geen 150 jaar stoppen?
Dan heeft het meer zin om de Portugezen te verbieden sardines te eten!’

Volgens Jose Apolinário – de staatssecretaris van Visserij – is de dramatische terugloop van de sardines in de Atlantische oceaan niet het gevolg van overbevissing maar van klimaatverandering.

PONG-Pesca, een platform van NGO’s betrokken bij de visserij, vindt dat het land beter naar alternatieven – zoals de vangst op makreel – kan zoeken, dan zich te blijven vastbijten in ‘quota’.

Verleden jaar werd door de Portugese vissersvloot – volgens gegevens van het Nationaal Bureau voor de Statistiek – bijna 200.000 ton vis uit zee gehaald, waarvan 14.000 ton sardines.
Desondanks moet het land voor zijn consumptie sardines importeren.

Winst wordt er alleen gemaakt op sardientjes in blik, waarvan de productie verleden jaar een recordhoogte bereikte en de schatlist bijna 60 miljoen euro opleverde.

Quem me ensinou a nadar                   Wie leerde me zwemmen
Quem me ensinou a nadar                   Wie leerde me zwemmen
Foi, foi marinheiro                                Dat waren, dat waren, matroos
Foi os peixinhos do mar                       Dat waren de visjes in de zee

Milton Nascimento, Peixinhos Do Mar.    https://youtu.be/98BFoZ8t0lk

Bom fim de semana !

/by

Police

‘Als het aan mij lag werden jullie allemaal gesteriliseerd. Het is beter als jullie je bij IS gaan melden en jullie ras van de aardbodem verdwijnt. 
Brr, ik heb bloed van een aap aan mijn handen. Iemand met zo’n kleur kan geen Portugees zijn, dat is een zwartogees.’
( uitspraken van politieagenten in Cova de Moura )

Het Openbaar Ministerie heeft – na 2 jaar onderzoek – 18 politieagenten beschuldigd van raciaal geweld, ernstig letsel, marteling, valsheid in geschrifte en ontvoering van 6 jonge Afro-Portugezen in Cova de Moura, een van de oudste en grootste achterstandswijken van Lissabon, met 7000 inwoners, de meeste afkomstig uit Kaapverdië.

Het begon allemaal op 5 februari 2015 rond het middaguur met de arrestatie van Bruno Lopes, een jonge Portugees van Afrikaanse afkomst, die –volgens de politie – stenen zou hebben gegooid. Op het politiebureau wordt hij mishandeld en uitgescholden. Als vijf van zijn vrienden – en niet 25 zoals de politie beweerde – uit het Cultureel Centrum Moinha da Juventude navraag komen doen, worden ze meteen gearresteerd, omdat ze – volgens de politie – met geweld het bureau wilden binnendringen. Ook zij worden afgetuigd en geïntimideerd – ‘jullie gaan er allemaal aan, vuile zwartjakkers’ – en twee dagen vastgehouden, waarbij het racistisch beledigen, schoppen en slaan onverminderd doorgaat.

Als ze – na voorgeleid te zijn aan de onderzoeksrechter in Sintra – bij gebrek aan bewijs vrij komen, doen ze aangifte van marteling en racistisch geweld. Intern onderzoek bij de politie levert daarvoor onvoldoende aanwijzingen op en twee agenten worden licht gestraft – een wordt overgeplaatst en de ander 6 maanden geschorst. De overige blijven gewoon dienst doen in de wijk.

‘Dit gedetailleerde onderzoek van het OM toont duidelijk aan dat institutioneel racisme bij de politie wel degelijk bestaat en dat de zaak – na vervalsing van de feiten – zowel door de top van de politie als door de onderzoekscommissie twee jaar lang in de doofpot is gestopt’, aldus Lucia Gomes, advocaat van de jongens. ‘Gelukkig hebben ze de kracht en de moed gehad om hun beschuldigingen tot het laatst toe vol te houden.’
De jongens zeggen er deze week in de krant Público over: ‘wij zijn niet tegen de politie, omdat we weten dat we ze nodig hebben, wij zijn ook burgers’. We verzetten ons alleen tegen onderdrukking. We zijn ook niet tegen de Portugese maatschappij maar wel tegen racisme in die maatschappij.’

‘Institutioneel racisme wordt in stand gehouden door een van de grootste leugens die we onszelf voorhouden, namelijk dat Portugal in het – koloniale – verleden amper racistisch geweest is’, zegt Joana Mortágua, parlementslid van het Links Blok. ‘Dat belemmert integratie.’ [ Rassendiscriminatie ]

Over de afloop van het proces zijn de zes slachtoffers allerminst gerust. ‘Zwarten worden hier niet als mensen gezien. Wat er met ons gebeurd is, is niet nieuw. Er zijn de laatste jaren regelmatig van dit soort incidenten geweest, waarmee de politiek helemaal niets gedaan heeft. Zelfs organisaties als de Verenigde Naties en Amnesty hebben zich herhaaldelijk uitgelaten over het racistisch geweld van de Portugese politie. En wat is daarmee gebeurd? Niets. Helemaal niets!’

                                                                                             Bom fim de semana

/by

Trouwen

In gedachten verzonken sjokte Paula de steile Calçada de Sant’ana op. Zweetpareltjes vochten om een plek op haar voorhoofd. Oh, wat haatte ze die school toch. Vooral vreemde talen. Ze kon al die regeltjes maar niet onthouden.

‘Boa tarde’. Toen ze haar hoofd opzij draaide, keek ze recht in het ongeschoren gezicht van Senhor Sergio, die met zijn blubbige, half ontblote bovenlijf tegen de deurpost aanhing en zijn ogen wellustig over haar net 16 jaar geworden lichaam liet glijden. Op het buurtfeest bij Club Desportivo verleden week (Vis en Feest) had hij zijn handen nog over haar billen laten glijden. De vuilak! Gelukkig had Nuno het gezien en hem een douw gegeven. Ze liep vlug door, zonder iets te zeggen.

Nuno kende ze al haar hele leven. Zijn ouders woonden vlakbij – in de Beco São Luis – recht tegenover de plek van het buurtfeest. Gisteren hadden ze precies zeven maanden verkering. Hij was wel een kop kleiner en een paar jaar ouder maar superknap en heel lief. De laatste tijd hadden ze elkaar maar weinig kunnen zien, omdat hij nu ook in de weekenden moest werken. Bouwvakkers waren tegenwoordig niet aan te slepen om de talloze leegstaande panden in de binnenstad op te knappen, die daarna als dure appartementen aan buitenlanders werden verkocht .

Kon ze maar een manier bedenken om niet meer naar die rotschool te hoeven.
Dan zou ze een baantje kunnen nemen bij begrafenisonderneming Gonsalez verderop in de straat.
Niet dat ze iets met dooien had maar ze had gehoord dat ze daar iemand voor de administratie zochten en rekenen kon ze wel.

Maar makkelijk zou het niet zijn, er waren tegenwoordig zoveel jongeren werkeloos. Of je moest gestudeerd hebben, zoals haar nicht Bettina. Die verdiende in Engeland als verpleegster goud geld. Senhor Sergio kende de oude Gonsalez goed, maar ze rilde alleen al bij de gedachte dat ze via die viezerik aan de baan zou moeten komen.

Toen ze thuis in de gang de krant opraapte, zag ze dat de rechtbank van Matosinhos bepaald had, dat een 16-jarig meisje – als ze trouwt – niet tegen haar zin gedwongen kan worden om tot haar 18e naar school te gaan.
Yes! glimlachte ze. Nu Nuno nog overhalen!

(Foto Público)                                                                      Bom fim de semana

/by

Bejaard

Naast elkaar op een bankje, in het parkje op de Campo Sant’ana, kijken naar de driftig rondstappende haantjes en de vette eenden, die voorbij waggelen. ‘We zitten hier graag, vooral s’ morgens als het nog niet zo warm is. Even kletsen met mensen uit de buurt.’
Júlio (79) en Paula (77) zijn 51 jaar getrouwd en wonen hier al hun hele leven.  Ze hebben elkaar op het postkantoor in de Avenida da Liberdade leren kennen, waar zij de administratie deed en hij de post rondbracht. ‘Ik heb hem aan de haak geslagen’, lacht Paula. ‘Toen ik hem met zijn zachte ogen in zijn grijze uniform zag staan, dacht ik meteen, die laat ik niet meer los.’ Júlio is sinds 15 jaar gestopt met werken. ‘Vroeger had ik geen tijd om op reis te gaan en nu ik gepensioneerd ben, heb ik er geen geld voor’, zegt hij berustend.

Grijs en arm

Van elke tien alle Portugezen zijn er twee ouder dan 65 jaar. Over twintig jaar zullen dat er – door de toegenomen levensverwachting en het lage geboortecijfer – minstens drie zijn Toekomst.

Het gemiddelde pensioen is de laatste jaren met slechts 16 euro omhoog gegaan en een derde van het aantal gepensioneerden moet rond komen van minder dan 460 euro per maand. Dat is honderd euro minder dan het minimumloon.

Mishandeling

‘De laatste jaren zien we een duidelijke toename van geweld tegen ouderen’, zegt Maria Oliveira van het Portugese meld- en adviespunt Huiselijk Geweld (APAV)  Huiselijk geweld. Mishandeling is vooral psychisch en vindt in de meeste gevallen – vaak jarenlang – in de huiselijke sfeer plaats. In het overgrote deel betreft het getrouwde vrouwen tussen de 65 en 70 jaar. De daders zijn meestal de eigen kinderen – of kleinkinderen – en in een kwart van de gevallen de echtgenoot.

Pervers

‘Er zijn bejaarden in Portugal, die absoluut pervers behandeld worden’, zegt José de Faria Costa, ombudsman bij de gratis telefonische hulplijn voor ouderen ( Linha do Idoso). ‘Sommige kinderen gaan zo ver, dat ze – tegen de tijd dat het zomer wordt – stoppen met het geven van medicijnen aan hun ouders, waardoor die met spoed moeten worden opgenomen. Dan kunnen de kinderen rustig op vakantie’.

Maar ouders worden ook opgelicht en bestolen. ‘Laatst kreeg ik nog een telefoontje, waarbij bleek dat kinderen het pensioen van hun ouders inpikten door bij de Sociale Dienst te zeggen dat hun vader of moeder bedlegerig was en zelf niet kon komen’.

Ótimo fim de semana

/by

Toekomst

De emigratie – vooral van jongeren – blijft onverminderd hoog [Diaspora] , de immigratie komt maar niet op gang en er overlijden meer ouderen dan dat er kinderen geboren worden. Worden de Portugezen met uitsterven bedreigd?

Bevolking krimpt

Volgens het nationale bureau voor de statistiek (INE) – is de bevolking de laatste acht jaar steeds verder afgenomen en heeft Portugal in die periode ruim een kwart miljoen van zijn inwoners verloren. Alles wijst erop dat deze afname zich de komende jaren verder zal voortzetten. Over 20 jaar zal – volgens het INE – het aantal inwoners onder de magische grens van 10 miljoen zijn gezakt en over 60 jaar zullen er nog maar 7,5 miljoen Portugezen over zijn!

En vergrijst

Een tweede ontwikkeling is de toegenomen levensverwachting.

Die is – ondanks de economische crisis van de afgelopen jaren – inmiddels opgelopen tot gemiddeld 80 jaar (77 voor mannen en 83 voor vrouwen), met als gevolg vergrijzing.

Sinds 2000 wonen er in Portugal meer bejaarden dan economisch actieve inwoners.
In 2016 waren er voor elke 100 jongeren al 150 bejaarden en als we de voorspellingen mogen geloven, zullen er over 60 jaar voor elke 100 jongeren ruim 300 Portugezen op leeftijd zijn. Of iemand dan nog weet wat het woord pensioen betekent?

Kinderen hebben de toekomst

Gelukkig zien kinderen de toekomst niet zo somber in.

De digitale krant Jornal-i vroeg kinderen in Portugal hoe ze denken dat hun land er over 20 jaar uitziet.


Teresa Rainho (7 jaar) verwacht dat er dan geen arme mensen meer zullen zijn, geen dieven, geen graffiti en ook geen discussies op straat maar wel genoeg parkeerplaatsen en eten voor iedereen.

Théo Lestable (9) denkt dat Portugal wel een van de armere landen in de wereld zal zijn en dat het er óf heel koud óf heel warm is, waardoor je tussen 11 en 2 niet op straat kunt. Auto’s vliegen en rijken zullen altijd een robot bij zich hebben, die alles voor hen doet.

André Trigo (10) gelooft dat bijna alles beter zal zijn, behalve de enorme hoeveelheid afval. Er zullen geen vuurwapens meer zijn en alle verkeer zal – net als drones –door de lucht vliegen. Mensen zullen minder eten – vooral insecten zoals krekels, kakkerlakken, mieren en sprinkhanen – omdat ze minder energie nodig hebben.

Volgens Inês Jesus (9) hebben alle baby’s een robot, die hun dingen leert en gaan ook bejaarden het beter krijgen. Die hoeven dan niet meer met de bus maar kunnen gebruik maken van speciale lopende banden met leuningen, waaraan ze zich alleen maar vast hoeven te houden om door de stad vervoerd te worden. Helemaal gratis!

[ foto’s Público ]                                                                      Bom fim de semana

/by

Megavervuilers

Niemand minder dan de 82-jarige Sophia Loren doopte begin deze maand in Le Havre het – volgens de eigenaar – 8e wereldwonder.

De Meraviglia (‘Wonder’) is 315 meter lang,  65 meter hoog en kan bijna 6000 passagiersvervoeren. Het is daarmee het grootste in Europa gebouwde cruiseschip ter wereld.

Verleden week meerde het – op zijn eerste reis – aan in Lissabon.

Goed voor de economie

Volgens Ana Paula Vitorino, minister van Zee en Visserij, zullen dit jaar ruim 300 cruiseschepen en 500.000 passagiers de – binnenkort geheel gerenoveerde – terminal van Santa Apolónia aandoen. ‘We zien de laatste jaren een constante groei van het aantal cruiseschepen en de komende 10 jaar verwacht ik een verdubbeling van het aantal passagiers in Lissabon, aldus de minister. ‘Dat is goed voor de stad en goed voor de economie.’

Slecht voor het klimaat

Klimaatactivisten waarschuwen echter voor de enorme vervuiling, die deze megaschepen veroorzaken. ‘Bij het melden van emissies wordt de uitstoot van schepen – die dicht langs de kust varen – nooit meegerekend’, aldus Francisco Ferreira, directeur van milieuorganisatie ZERO. ‘Als de uitstoot van zwaveldioxide van deze boten zou worden meegerekend, zou dat de officieel opgegeven uitstoot bijna verdubbelen.’ ‘Met een wind, die in Portugal meestal uit het westen waait, breidt de luchtvervuiling zich over de hele kuststreek uit.’

Luchtvervuiling

Zeeschepen gebruiken stookolie, de goedkoopste en smerigste diesel die er is. Dat leidt tot hoge emissie van CO2, zwaveldioxide en stikstofmonoxide. Volgens de Britse krant the Guardian en de Duitse milieuorganisatie NABU stoot een middelgroot cruiseschip net zoveel broeikasgassen uit als 5 miljoen middenklassenauto’s, die dezelfde afstand afleggen.

Maar ook voor anker in de haven – waarbij de motoren stationair blijven draaien voor de elektriciteitsvoorziening – gaat de vervuiling door en wordt per uur ruim 6 ton CO2 de lucht ingejaagd. Dat is evenveel als een Hummer produceert in een heel jaar.

Watervervuiling

Een cruiseschip met 3000 opvarenden loost per dag meer dan 100.000 liter rioolwater en produceert 7 ton afval, meldt het Amerikaanse milieuagentschap EPA. Nieuwere schepen hebben tegenwoordig waterzuiveringsinstallaties en verbrandingsinstallaties voor afval.
Maar bij het merendeel is dat nog niet het geval.

Geniet van het weekend             Tenha um excelente fim de semana

/by

Fish and feast

Quem me ensinou a nadar                                                     Wie leerde me zwemmen
Quem me ensinou a nadar                                                     Wie leerde me zwemmen
Foi, foi marinheiro                                                                   Dat waren, dat waren, matroos
Foi os peixinhos do mar                                                          Dat waren de visjes in de zee

https://youtu.be/98BFoZ8t0lk     (Milton Nascimento, Peixinhos Do Mar)

‘Ik ben er even tussenuit’, zegt Francisco als ik hem in de Beco de São Luis tegen het lijf loop.’ Hij ziet grauw en heeft wallen onder zijn ogen. ‘Deze maand zie je me hier niet meer. Ik heb een kamer buiten de stad gehuurd. Om te kunnen slapen’.
Die feesten zijn vooral goed voor diegenen die daar dik geld aan verdienen maar er wordt totaal geen rekening gehouden met buurtbewoners, die s’ morgens naar hun werk moeten.’
Francisco woont tegenover de Grupo Desportivo da Pena,. Op de binnenplaats van
deze buurtvereniging vieren de buurtbewoners ‘s avonds uitbundig feest met verse, sardientjes op de gril en Portugese smartlappen in de lucht. Tot diep in de nacht.
In het weekend is er life-muziek. Dan vliegen de pannen van het dak.

Festas de Lisboa
Rook in je ogen, de geur van vis en dreunende volksmuziek.
In alle hoeken en gaten wordt in juni feest gevierd met gegrilde sardientjes en ijskoud bier. De stad omgetoverd tot een groot openluchtfestival met concerten, theater en films. Dat alles ter ere van Sint Antonius, Lissabons favoriete beschermheilige (www.festasdelisboa.com).

Optochten
Hoogtepunt zijn de volksmarsen (Marchas Popularas ) op 12 juni. In feestelijke optocht laten de verschillende buurten zich van hun beste kant zien. Verleden jaar werd de hoofdprijs gewonnen door Alfama, een van de oudste wijken van de stad. De buurtvereniging van Francisco werd toen tweede. Het defilé begint ‘s avonds om 21 uur op de Avenida da Liberdade.

Een dag later, op 13 juni – de sterfdag van de heilige – vindt ‘s middags de processie van Sint Antonius plaats, de religieuze apotheose van het volksfeest. Zijn beeld wordt dan vanaf de St Antoniuskerk door de oude binnenstad gedragen. Het is duidelijk dat er die dag in Lissabon niet gewerkt wordt.

Sardines
Als Portugezen praten over sardines dat hebben ze het nooit over die kleine, onthoofde, zilverkleurige visjes, gepropt in zo’n kleurrijk miniblikje. Nee, dan bedoelen ze verse, sappige gegrilde sardines. Hoe groter en dikker, hoe lekkerder! Sardines – rijk aan gezonde omega-3-vetten – lokaal gevangen in de Atlantische Oceaan, die over een lengte van bijna 1000 km Portugals westelijke grens vormt.

                                                                       BOM FIM DE SEMANA

/by

Diaspora

 ‘Duitse economie sterk en georganiseerd’              (Nelson Campos, 33 jaar, consulent)

‘België heeft beste sociale zekerheid ter wereld’    (Pedro Rupio, 34 jaar, bankier)
‘In Frankrijk is gezondheidszorg perfect’                (Paulo Marquez, 36 jaar, ingenieur)
‘Onderwijs in VS van wereldklasse’                          (Gabriel Marques, 35 jaar, fiscalist)
‘Braziliaanse arbeidsmarkt dynamisch‘                   ( Flávio Alves, 31 jaar, jurist)

Het merendeel van de hoogopgeleide – meest universitair geschoolde – jongeren, die de afgelopen 5 jaar geëmigreerd zijn, hebben nog geen Saudade naar hun vaderland.
Hoewel de economie lijkt aan te trekken, is er ‘onvoldoende vertrouwen, vooral omdat de jeugdwerkeloosheid(27%) erg hoog blijft’, aldus Maria Filomena Mendes, voorzitter van de Portugese Demografische Vereniging.

Emigratieland
Van de 12 miljoen Portugezen wonen ruim 2 miljoen in het buitenland. Er is geen land in Europa – op ministaatje Malta na – met zoveel emigranten! ‘Emigratie zit de Portugezen in het bloed. Dat is al zo sinds de ontdekkingsreizen in de 15e eeuw’, zegt historicus Magelhães Godinho.

Emigratie in de jaren 60
De emigrant van vandaag is niet meer de laagopgeleide werknemer uit de jaren 60 van de vorige eeuw, die destijds – toen Portugal een dictatuur was en dure koloniale oorlogen uitvocht in Afrika – massaal het land ontvluchtte. Driekwart van de emigranten verliet het land indertijd illegaal, vooral naar Frankrijk.

Braindrain
Door de wereldwijde crisis en de forse bezuinigingen zijn sinds 2011 – toen de economische crisis op z’n hoogtepunt was – ieder jaar meer dan 100.000Portugezen naar het buitenland vertrokken. In tegenstelling tot de jaren 60 zijn het nu vooral jonge en gekwalificeerde mensen die emigreren en is met name Engeland zeer gewild bij artsen en verpleegkundigen.
Als gevolg van deze braindrain verliest het land niet alleen haar dure investeringen in het hoger onderwijs, maar tevens een belangrijk deel van de economisch actieve bevolking. Daartegenover staat dat het bedrag dat emigranten elk jaar naar hun vaderland terugsturen nog nooit zo hoog is geweest. In 2016 bijna 3 miljard euro. En dat is natuurlijk weer goed voor de lokale economie.

Brexit
Angst voor de Brexit weerhoudt veel verpleegkundigen er toenemend van om naar Engeland te emigreren. Het afgelopen jaar zijn het aantal verzoeken – om het diploma in het Verenigd Koninkrijk erkend te krijgen – dan ook gehalveerd.

Bevolking verschrompelt
Volgens Rui Pena Pires, onderzoeker bij het Emigratie Observatorium, is een bijkomend probleem ‘dat de immigratie maar niet op gang wil komen en er veel te weinig arbeidsplaatsen voor nieuwe immigranten worden gecreëerd’. 
Omdat veel jonge Portugezen blijven emigreren, krimpt de bevolking niet alleen maar vergrijst ook nog eens.

Geniet van het weekend             Tenha um excelente fim de semana

/by

Beperking

‘Is Lissabon een geschikte stad om naar toe te gaan’, vroeg Rob, mijn collega, die in een rolstoel zit. Ik hoefde niet lang na te denken. Natuurlijk, het is er prachtig en je bent er zo met het vliegtuig. Maar met een rolstoel de stad in?

De belangrijkste handicap van Lissabon voor mensen met een beperking is, dat de stad – net als Rome – op zeven heuvelen is gebouwd en bezaaid met trappen. Rolstoelen houden niet van hellingen en al helemaal niet van trappen.
Een tweede obstakel zijn de hobbelige keitjes, waarvan een groot deel los of ontbrekend. Bovendien zijn de stoepranden hoog, de trottoirs smal en frustreren willekeurig geplaatste paaltjes vaak een soepele doorgang.

Het openbaar vervoer biedt geen soelaas. De pittoreske trammetjes, ‘onthoofde’ sightseeing-bussen en ronkende tuk-tuks zijn absoluut niet toegankelijk. Taxi’s zijn goedkoop maar taxichauffeurs niet altijd vriendelijk als de medepassagier een rolstoel blijkt te zijn.

Meer autonomie
De linkse regering wil mensen met een beperking – die vaak in instellingen verblijven – meer autonomie geven door hen in hun eigen vertrouwde omgeving te laten wonen.
Daarvoor moeten dan wel persoonlijke hulpverleners opgeleid worden, die – voor twee keer het minimumloon – zorgtaken in huis op zich gaan nemen.

Publieke debat

Onder druk van de publieke opinie en belangenorganisaties is het voorstel aangepast. De minimum leeftijd voor individuele ondersteuning wordt verlaagd van 18 naar 16 jaar. Dit om scholieren met een beperking beter naar volwassenheid te kunnen begeleiden. Ook zal de eerder voorgestelde ondersteuning van maximaal 40 uur per week worden losgelaten, voor mensen die meer zorg nodig hebben.

‘Hoe kun je onze vrijheid tot 8 uur per dag beperken? Blijven we dan de andere 16 uur in bed?’, merkte een woedende – geheel verlamde – Eduardo Jorge hierover in het Parlement op.

De rolstoelafhankelijke 26-jarige Lúcia Fisteus ziet de voorstellen wel zitten, maar wil haar hulpverleners zelf uitzoeken. ‘Zo iemand komt heel dicht bij je intimiteit. Veel meer nog dan je beste vriendin.’

Nooit meer in de rij

Mocht Rob alsnog besluiten te gaan, dan wacht hem een verassing. Er is namelijk pas een wet aangenomen, die niet toestaat dat mensen met een beperking in een rij moeten wachten, ook niet voor een restaurant.
Een wet die volgens de Staatssecretaris van Participatie Ana Sofia Antunes – zelf visueel beperkt – ‘eigenlijk niet nodig zou moeten zijn als we ons gewoon beleefd gedragen.’

Geniet van het weekend       Tenha um ótimo fim de semana

/by