Abortion

“Pedro, voor jou!” Hij staat op van zijn bureau, sloft naar de telefoon in gemeenschappelijke keuken en pakt de hoorn op. “Ja, met Pedro.”
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn.

Pedro is net achttien en in zijn eerste studiejaar medische biologie aan de Universiteit van Lissabon als er in 1998 een referendum wordt gehouden over het legaliseren van abortus. In die tijd riskeerde een vrouw 3 jaar gevangenisstraf, als ze al niet doodbloedde door een clandestien uitgevoerde ingreep. Als gevolg van een draconische NEE-lobby van de ultraconservatieve katholieke kerk is de uitslag dramatisch en stemt – bij een opkomst van nipt 30% – iets meer dan de helft van de bevolking tegen legalisering.
Het zou nog tot 2007 duren voordat deze misstap via een nieuw referendum kon worden hersteld.

“Wie is daar?” Dan hoort hij zacht snikken en een piepstemmetje dat “ik” zegt. “Ana! Wat is er?” Pedro kent Ana vanaf de middelbare school en sinds anderhalf jaar hebben ze officieel verkering. Zij is dit jaar ook gaan studeren. Rechten, in Coimbra. “Ik ben al 7 weken over tijd”, fluistert ze. “Meu Deus, Ana!” Pedro’s hart slaat over en het klamme zweet breekt hem uit. Hoe kan dát nou? Ze waren nog zo voorzichtig geweest! Het kind laten weghalen? Hoe dan en wil Ana dat wel? “Pedro?” hoort hij nog in de verte. Dan wordt alles zwart voor zijn ogen.

Legalisering abortus vindt plaats in 2007

Hoewel in de jaren vóór legalisering gemiddeld twee vrouwen per jaar aan de gevolgen van een illegaal uitgevoerde abortus overleden, is dit sinds 2007 niet meer voorgekomen. Bovendien daalde het aantal abortussen met ruim 10% en kwam daarmee onder het Europese gemiddelde.

Maar er is nog minstens een – halve – wereld te winnen

Op het rijke Noordelijk halfrond is abortus niet langer een misdaad. Uitzonderingen zijn Ierland en Polen, waar de invloed van de katholieke kerk liberalisering belemmert.

Ten zuiden van de evenaar – en vooral in de armere landen – is abortus vaak nog strafbaar.

De hypocrisie is dat de elite van het Zuidelijk halfrond zich natuurlijk elke behandeling in het Noorden kan veroorloven – zoals bemiddelde Brazilianen, die voor een legale abortus naar Lissabon vliegen.

Degene die overlijdt of gevangenschap riskeert is dan ook arm in een wereld waar nog elke 9 minuten een vrouw sterft als gevolg van een clandestien uitgevoerde abortus.

 

Geniet van het weekend        Tenha um excelente fim de semana !

/by

Mazelen

Op 19 april overleed in Lissabon een 17-jarig, ongevaccineerd meisje aan de mazelen. Het is 23 jaar geleden dat zoiets eerder heeft plaatsgevonden.

De middelbare scholiere uit Sintra kreeg koorts nadat ze eind maart een weekend met vrienden in de Serra da Estrela had doorgebracht. Omdat de koorts aanhield, werd ze ter observatie in het ziekenhuis van Cascais opgenomen. Daar werd ze besmet door een 13 maanden oude baby met mazelen. Twee weken na ontslag uit het ziekenhuis werd ook bij haar mazelen geconstateerd. In verband met complicaties werd ze overgeplaatst naar de Intensive Care afdeling van het Estefânia kinderziekenhuis in Lissabon, waar ze enige dagen later overleed.

7  VRAGEN  OVER  MAZELEN

– Wat is mazelen eigenlijk?
Mazelen is een zeer besmettelijke infectieziekte die door het mazelenvirus veroorzaakt wordt en vooral kinderen treft.
Het virus wordt overgebracht via de luchtwegen.


– Wat zijn de verschijnselen?
Hoge koorts met neusverkoudheid, hoest, rode ogen en in tweede instantie huiduitslag over het hele lichaam.

Er bestaat geen specifieke therapie.


– Wat zijn de complicaties?
Middenoorontsteking, longontsteking of een zeldzame en gevreesde hersenontsteking. Complicaties verlopen ernstiger bij ouderen en bij ongevaccineerden en kunnen tot overlijden van de patiënt leiden.

– Wanneer ben je besmettelijk?
De incubatietijd varieert van 1 tot 3 weken en een persoon kan de ziekte overdragen vanaf 4 dagen vóór tot 4 dagen na het ontstaan van de huiduitslag.

– Is er sprake van een epidemie?

Sinds maart is er in Europa sprake van een uitbraak van mazelen, die medio 2016 in Roemenië begon en waar nu al meer dan 4000 patiënten zijn. Inmiddels heeft de epidemie zich naar 14 Europese landen verspreid. In het overgrote deel van de gevallen blijken de patiënten ongevaccineerd. In Portugal zijn tot op heden 21 gevallen bevestigd – 14 volwassenen ( waarvan 9 zorgverleners) en 7 kinderen.

– Is bescherming mogelijk?
Het mazelenvaccin is zeer effectief!

Volgens de WHO is door vaccinatie wereldwijd de sterfte aan mazelen de afgelopen 15 jaar met 80% afgenomen. In Portugal kunnen kinderen sinds 1973 gratis gevaccineerd worden en is de vaccinatiegraad met 95% uitstekend.

– Waarom worden niet alle kinderen gevaccineerd?
Zo’n 5 à 6 op de 100 ouders willen hun kinderen niet laten vaccineren omdat ze denken dat vaccinatie autisme veroorzaakt. Hiervoor bestaat echter geen enkel wetenschappelijk bewijs! Verplichte vaccinatie van hogerhand stuit echter op veel tegenstand, zowel in Portugal als daarbuiten.

Geniet van het weekend    –    Tenha um excelente fim-de-semana !

/by

Kindermishandeling

“Ik ben gevallen”, fluistert ze als de juffrouw op school vraagt waarom ze zo moeilijk loopt. Maria is vijf jaar als ze voor het eerst op school komt. Ze is klein en mager en maakt een lusteloze indruk. Ze wil niets eten, zelfs geen soep. Als de leerkracht over haar bol aait, vallen de kale plekken op onder de daar zorgvuldig overheen gekamde haren.

Maria woont bij haar moeder en stiefvader. Sinds de geboorte van halfbroertje João, drie jaar geleden, wordt ze vaak opgesloten in haar kamer, waar – behalve haar bed – niets instaat. De luiken voor het raam zijn altijd gesloten en er is geen speelgoed. Buiten spelen mag Maria niet. Ze wordt door haar ouders uitgescholden voor “zeikerd of stinkzak” en naar haar kamer gestuurd, als ze een vieze broek heeft of niet wil eten.

Met Kerst zat ze zelfs een hele week opgesloten en mocht alleen maar even uit haar kamer om voor haar broertje te zingen, die jarig was. Meteen daarna moest ze weer terug, zonder een stukje van de verjaardagstaart te hebben geproefd. De kamer van haar broertje is zonnig en ligt vol speelgoed.
Maar daar mag Maria niet komen.

Elke dag zijn minstens 2 kinderen slachtoffer van kindermishandeling

Volgens het Portugese meld- en adviespunt huiselijk geweld (APAV) zijn meisjes iets vaker slachtoffer dan jongens

In 15% van de gevallen betreft het jonge kinderen, die nog niet naar school gaan.

Meestal vindt de mishandeling – die behalve geestelijk en lichamelijk geweld ook verwaarlozing behelst – thuis plaats, in het gezin.

 

Elke dag is minstens 1 kind slachtoffer van seksueel misbruik


Bij seksueel misbruik zijn dochters of stiefdochters in de meeste gevallen het slachtoffer en in het overgrote deel is de (stief)vader – of een ander mannelijk familielid – de dader.

Vooroordelen van rechters beïnvloeden de rechtsgang

Catarina Ribeiro – als kinderpsycholoog verbonden aan het Nationaal Forensisch Instituut – is kritisch over de deskundigheid van veel rechters, die vinden dat er alleen sprake van misbruik kan zijn, als het kind aangeeft dat er lichamelijk contact met de dader is geweest.
“Er zijn zelfs rechters die misbruik alleen geloven als ze het kind zien huilen!”

Geniet van het weekend   –   Tenha um excelente fim-de-semana

/by

Huiselijk-geweld

“Wat is er aan de hand?” Manuela zit versuft en onderuitgezakt op het terras van het station, waar we afgesproken hebben. Voor haar een kopje koffie, onaangeroerd. Een paar maanden geleden moest ze bij haar dochter Paula intrekken, die met haar vriend Rui buiten de stad woont. Ze kon de huur van haar kamer in het centrum eenvoudigweg niet langer opbrengen. (Huurders in het nauw )

Een voordeel is wel dat ze de woonlasten kunnen delen, nu Paula pas geleden haar baan als serveerster verloor. Behoorlijk depressief was haar dochter daarvan geworden. Ze had zelfs een paar keer gedreigd er een eind aan te willen maken. Nee, gerust is Manuela er allesbehalve op.

“Hopelijk alles goed met Paula?” Ze ging met een ruk overeind zitten, waarbij het kopje koffie op de grond kletterde. “Hij heeft haar geslagen”, barstte ze los. “Wat, Rui?” “Nee, dat meen je niet!”. “Ik heb het verdomme zelf gezien”, snauwde ze. “Maar het leek juist zo goed te gaan sinds ze waren gaan samenwonen”, probeerde ik voorzichtig. “Ja, dat dacht ik ook”, siste ze. “Ik kan me wel voor mijn kop slaan dat ik niets doorhad”. “En het schijnt al maanden zo te gaan, maar Paula heeft nooit iets verteld!”. “En wat nu?”, vroeg ik. “Ze kan gelukkig voorlopig bij een vriendin wonen”.

Elke dag zijn minstens 14 vrouwen en 2 mannen slachtoffer

Volgens het Portugese meld- en adviespunt huiselijk geweld (APAV) neemt de laatste jaren niet alleen het aantal meldingen, maar vooral ook de ernst van het geweld toe.

Het overgrote deel van de slachtoffers zijn vrouwen tussen de 25 en 55 jaar, meestal getrouwd en met kinderen.

In 15% procent van de gevallen is een man het slachtoffer.

De agressor is meestal de vaste partner en het geweld – dat bijna altijd achter de voordeur plaatsvindt – kan zowel lichamelijk als psychisch of verbaal zijn.

Aangifte bij de politie vindt in minder dan de helft van de gevallen plaats.

Per jaar komen 40 vrouwen om het leven

De laatste 10 jaar zijn ruim 400 vrouwen door huiselijk geweld om het leven gekomen. Risicofactoren voor een fatale afloop zijn scheiding (vooral in de eerste maanden), jaloezie, toegang tot vuurwapens, crimineel verleden en drugsgebruik.

Mannen melden minder

Vrouwen doen twee keer zo vaak aangifte bij de politie als mannen. Mannen melden huiselijk geweld vaak niet door schaamte of omdat ze niet geloofd of uitgelachen worden door vrienden, familie of de politie.
Zes maanden geleden werd in Portugal het eerste blijf-van-mijn-lijfhuis voor mannen geopend.

Geniet van het weekend        Tenha um excelente fim de semana

/by

Saudade

Portugezen kijken ernstig. Bijna net zoals de vele standbeelden, die in dit land niet van beroemde militairen uit een ver verleden maar van dichters en schrijvers zijn.

Als je een Portugees vraagt hoe het gaat, krijg je vaak als antwoord ‘mais ou menos’ (‘zo-zo’). Dat wil overigens niet zeggen dat hij of zij zich niet goed voelt. Eenmaal wat langer in het land valt aan de melancholische cultuur amper te ontkomen. Geen droefgeestigheid met een verdrietige blik op de wereld maar weemoed, waarin juist veel schoonheid en vreugde zit.

Saudade

Misschien wel het bekendste Portugese woord. Onvertaalbaar en ongrijpbaar voor een buitenlander volgens Fernando Pessoa, Portugals beroemdste moderne dichter (Fernando Pessoa)

Saudade is een gevoel van tegelijkertijd verlangen, hunkeren, verlies, afstand, afwezigheid, droefheid, liefde en gemis naar een persoon, plaats of gebeurtenis. Het is meer dan heimwee, omdat je saudade ook kunt voelen over iets dat nooit gebeurd is of waarschijnlijk nooit zal gebeuren.

Het woord is ontstaan tijdens de Portugese ontdekkingsreizen in de 15e eeuw om uitdrukking te geven aan het verlangen naar diegenen, die naar onbekende streken vertrokken.

Het enige medicijn tegen saudade is geheugenverlies  – Carlos Drummond de Andrade

Saudade is een beetje zoals honger. Het gaat alleen over als ‘aanwezigheid’ gegeten wordt  –  Clarice Lispector

Fado

De muzikale expressie van saudade is Fado, het traditionele Portugese levenslied. Fado betekent lot en er is geen muzieksoort waarin melancholie en fatalisme zo wordt gecultiveerd. De muziek ontstond in de kroegen en bordelen van de volkswijken Alfama en Mouraria in Lissabon.

De eerst zangers waren vissersvrouwen, waarvan de man vaak niet uit zee terugkeerde. Ze zongen dat we het lot moeten accepteren, ook en vooral als dat wreed is. De belangrijkste fadozangeres was Amália Rodrigues, die van arm volksmeisje uit de Alfama uitgroeide tot wereldster.

O salty sea, so much of whose salt
Is Portugal’s tears! All the mothers
Who had to weep for us to cross you!
All the sons who prayed in vain!
All the brides-to-be who never
Married for you to be ours, O sea!
( Fernando Pessoa in Portuguese Sea )

Geniet van het weekend    –    Tenha um excelente fim de semana

/by

Fátima

“O meu Deus, kon ik maar naar Fátima om de paus te zien”, zegt Carmen, die ik tegen het lijf loop voor de Pena kerk in de Calçada Santana. Ze is in de 70 en steekt met haar lengte niet boven de zes marmeren treden van de kerk uit. Als vrijwilligster verzorgt ze daar al meer dan 30 jaar iedere week de bloemen voor het altaar. Ze heeft er een pauselijke onderscheiding voor gekregen. Had de pastoor geregeld. Apetrots was ze.

Sinds haar man verleden jaar plotseling overleed, is haar leven een stuk kleiner geworden. “Manuel was pas 77 en ineens lag hij opgebaard bij dezelfde begrafenisondernemer, waar hij zijn hele leven gewerkt heeft”. Ze kan het nog steeds niet geloven.
En dit jaar zakte nota bene haar lievelingshond door zijn poten en stond niet meer op. Het enige dat ze nu nog thuis heeft is een stokoud poedeltje. “Die is aan allebei zijn ogen blind en bang om naar buiten te gaan”, zegt ze met spijt in haar stem. “Ik leg nu de badkamer maar vol met kranten, zodat hij daar rustig zijn behoeften kan doen.”

Carmen hoopt op een wonder. “Heel misschien organiseert de pastoor nog een dag met de bus naar Fátima. Dan kan ik toch de paus zien.” Glimlachend loopt ze naar huis, een pak oude kranten onder haar arm.

Fátima bestaat 100 jaar

Op 13 mei is het honderd jaar geleden dat de Maagd Maria ‘in een zee van licht’ aan drie herdertjes verscheen in Fátima, 120 km ten noorden van Lissabon. Zes maanden lang kregen Lúcia (10 jaar), Francisco (9 jaar) en Jacinta (7 jaar) elke 13e dag van de maand de Heilige Maagd te zien, die hen vroeg om te bidden voor de wereldvrede.

Lúcia werd non en overleed op 97-jarige leeftijd in een karmelietenklooster in Coimbra. Francisco en zijn zusje Jacinta stierven jong aan de Spaanse Griep en werden in het jaar 2000 door de Kerk zalig verklaard.

Moorse tijd
Al in de Moorse tijd (9e tot 12e eeuw) werden onbegrepen lichtverschijnselen in het gebied rond Fátima – genoemd naar de dochter van de profeet Mohammed – gezien.

Boze stemmen beweren dat de Kerk deze wonderlijke verschijningen gekaapt heeft om het katholicisme na de Eerste Wereldoorlog nieuw leven in te blazen.

Pauselijk bezoek

Bij het bezoek van Paus Franciscus op 12 en 13 mei belooft het zo druk te worden dat er voor accommodatie al duizenden euro’s per nacht wordt gevraagd. Wat je ook over de verschijningen van Maria mag denken, Fátima is en blijft een intrigerend fenomeen, dat elk jaar miljoenen pelgrims uit de hele wereld trekt.

Lusolobo gaat er 2 weken tussenuit en is vrijdag 31 maart weer terug

 

/by

Fernando Pessoa

Hoe lang, O Portugal, hoe lang reeks leven
Wij gescheiden! Zeker, maar de geest,
Die vage geest, nooit sterk of kalm geweest,
Laat je niet los, niet lang en niet heel even.
 [ Uit: Barrow on Furness ]

Hoewel hij drinkt als een spons en rookt als een ketter is schrijven zijn grootste verslaving.
“Hij” is Fernando Pessoa, Portugals belangrijkste dichter van de twintigste eeuw.

Fernando wordt in 1888 in de Largo de São Carlos, midden in Lissabon, geboren. Nadat zijn vader aan TBC overlijdt, vertrekt hij in 1896 met zijn – inmiddels hertrouwde – moeder naar Zuid-Afrika, waar hij tot 1905 op 10th Avenue in Durban woont en daar als scholier zijn eerste gedichten schrijft. Op 17-jarige leeftijd gaat hij in zijn eentje terug naar Lissabon, waar hij – na een mislukte studie – zijn geld verdient als vertaler en handelscorrespondent.

Pessoa lijdt een eenzaam bestaan. Zijn leven bestaat uit vertalen, lezen, drinken, roken en schrijven. Na zijn dood in 1935 wordt in zijn huurkamer een kist met 27.000 volgekrabbelde pagina’s gevonden, waaruit een kolossaal oeuvre van voornamelijk gedichten, kon worden samengesteld.

Heteroniemen
Achter het woord “ik” in zijn werken gaan de meest uiteenlopende schrijverspersoonlijkheden schuil, elk met een eigen stijl en woordkeus.
De belangrijkste drie zijn: Ricardo Reis – de klassiek geschoolde intellectueel in Pessoa, Alberto Caeiro – de authentieke, ongecompliceerde dichter en Álvaro de Campos – de bereisde kosmopoliet. Zelf zegt hij daarover: “ik ben het levende podium waarop verschillende auteurs lopen die verschillende stukken spelen.”Boek
Ruim 20 jaar heeft Pessoa aan dit omvangrijke prozageschrift gewerkt, dat pas vele jaren na zijn dood, in 1982 wordt uitgegeven. Het is een dagboek zonder dagen of zoals hij zelf schrijft “een biografie zonder feiten.”

“Nu de laatste regenbuien weggetrokken zijn en alleen de wind die hen heeft weggevaagd is overgebleven, is de vreugde van de zon teruggekeerd naar de op elkaar gestapelde huizen van de stad en hangt er veel wit ondergoed te fladderen aan de lijnen die tussen korte stokken onder de hoge ramen van de veelkleurige gebouwen zijn gespannen.”     [ Uit: Het boek der rusteloosheid ]

Congres over Pessoa
Afgelopen februari organiseerde Casa Fernando Pessoa (http://www.casafernandopessoa.pt) in Lissabon een 3-daags congres ter ere van de schrijver, die samen met de schilders Almada Negreiros (Tentoonstellingstip) en Amadeo de Souza (Tentoonstellingstip) boegbeeld van het Portugese Modernisme is.

Geniet van het weekend                       Tenha um excelente fim de semana

/by

Moderne slavernij

“Ik had nooit gedacht dat ik als slaaf zou worden behandeld”, zegt hij beschaamd. Dario is Roemeen en werkloos als hij door een ronselaar in eigen land benaderd wordt voor de olijfoogst in Portugal. “Transport gratis, logies geregeld en 30 euro per dag in de hand”, zeiden ze.

Het transport naar Portugal duurt 3 dagen en 3 nachten, ze slapen in een bus. Daar aangekomen moet hij zijn paspoort inleveren. “Om niet illegaal te werken,” wordt hem gezegd. Met een twintigtal landgenoten – mannen en vrouwen, jong en oud – komt hij terecht in een verlaten huis bij Serpa, diep in de Alentejo. Er is 1 toilet en 1 douche. Slapen doen ze op de grond.

Elke dag staan ze om 5 uur op en werken 12 uur non-stop. Transport en eten moeten ze zelf regelen. Het huis kost 100 euro per persoon per maand. Soms krijgen ze op een dag 30 euro uitbetaald, vaak minder of helemaal niets.  Ze spreken geen van allen Portugees en durven niet zonder papieren naar de politie te gaan. Pas als een van hen erin slaagt de Roemeense ambassade te bellen, komen ze vrij.

Horrorscenario

Houten paletten om op te slapen, vuile kleren op een hoop, tientallen lege gasflessen waarop gekookt werd. Geen privacy, geen sanitaire voorzieningen. Dat was het horrorscenario, dat de Arbeidsinspectie begin dit jaar aantrof in een loods in Vidigueira, midden in de Alentejo. Huisvesting voor ongeveer 90 illegale seizoenarbeiders, die daar tot begin dit jaar verbleven.

”Het is een pure schande hoe we onze werknemers uit arme landen behandelen. Dit is moderne slavernij,” aldus Manuel Narra, de burgemeester van Vidigueira.

Olijfoogst

Het drama speelt zich elk najaar opnieuw af. In oktober komen duizenden immigranten olijven plukken in de Alentejo, Portugals meest uitgestrekte provincie. Voor de ongeschoolde arbeid zijn extra handen nodig, maar omdat het aan schriftelijke contracten en fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden ontbreekt, raken de buitenlandse seizoenarbeiders verstrikt in maffiose netwerken.

Slavernij
Geschat wordt, dat er in Portugal ongeveer 1400 slaven zijn. Tussen 2007 en 2015 werden bij het Ministerie van Justitie slechts 15 veroordelingen voor slavernij geregistreerd.
Terwijl de Arbeidsinspectie het aantal inspecteurs opnieuw opvoert, roept burgemeester Narra de andere gemeenten op om, voor komend najaar, fatsoenlijke huisvesting voor hun seizoenarbeiders te regelen.

Geniet van het weekend             Tenha um excelente fim de semana

24 FEBRUARI 2017
/by

Café

Buitenshuis een bica drinken is erg populair in Portugal, net zoals een pint in de pub in Engeland. Een afspraak zonder bica is vrijwel zeker gedoemd te mislukken en een maaltijd zonder bica aan het eind, een doodzonde. Portugezen drinken altijd en op elk moment van de dag koffie. Liefst niet alleen en nooit lopend op straat.

Bica

De Portugese espresso, genoemd naar het pijpje van de espressomachine waaruit de koffie komt, wordt verreweg het meest gedronken.
In het Noorden, rond de stad Porto, heet espresso cimbalino, genoemd naar een indertijd populaire koffiemachine van het merk La Cimbali.
Geliefd bij de wat oudere Portugees is de bica cheia, waarbij het kopje opgevuld wordt met heet water en de koffie minder sterk is. De tegenhanger daarvan is natuurlijk de bica dupla, de dubbele espresso.

 

Koffie met melk

Galão – meer melk dan koffie, geserveerd in een hoog glas met een lange lepel.

Meia de leite – half koffie, half melk in een grote kop.

Garoto (jongetje) – meer melk dan koffie in een klein espressokopje.
Wordt in het noorden van Portugal ook wel pingo (druppel) genoemd.

Pingado – espresso met een vleugje melk.

Portugese koffie

De Portugese koffie is een mengsel van Arabica en Robusta bonen uit vooral Brazilië en Oost Timor.
De bekendste merken zijn Delta, Nicola en Sical. Het woord koffie is waarschijnlijk afgeleid van Kaffa, de naam van een Ethiopische koninkrijk in de 15e eeuw, waar koffie oorspronkelijk vandaan komt. In de 17e eeuw verschenen de eerste koffiebranderijen in Lissabon.

Koffie is de nieuwe wijn

Trendy koffie kent, net als wijn, een oogstjaar en een rijpingsproces. Om te rijpen worden de bonen eerst enige jaren in jute zakken in het donker bewaard. Daardoor verliezen ze vocht en zouden na het branden de smaak en het aroma verbeteren. Schrik dus niet als de ober u binnenkort niet alleen gaat adviseren over welke wijn het beste bij uw maaltijd past, maar ook welke koffie het beste bij uw toetje.

Geniet van het weekend                 Tenha um ótimo fim de semana

/by

Paspoort

Maria de Fátima is 65 jaar, alleenstaand en werkeloos. Ze is na de Anjerrevolutie in 1977 vanuit Kaapverdië naar Portugal geëmigreerd.
Van haar vier kinderen zijn er drie in Portugal geboren. Twee daarvan hebben de Portugese nationaliteit. Haar jongste dochter Francisca niet. Maria legt uit waarom. “Ik werd ziek, verloor mijn baan als schoonmaakster en had eigenlijk nooit geld om een Portugees paspoort voor haar te regelen.”

Wetswijziging in 1981

Tot 1981 kon elk in Portugal geboren kind, de Portugese nationaliteit krijgen. Na 1981 kregen kinderen van immigranten de nationaliteit van hun ouders. Ze konden alleen Portugees worden door een verplichte taalcursus te volgen en aanzienlijke kosten te maken – waaronder 200 euro voor een paspoort.

Vreemdeling in eigen land

Francisca is in 1984 in Lissabon geboren en kreeg de Kaapverdiaanse nationaliteit. Ze heeft problemen met het krijgen van een woning en het afsluiten van een lening bij de bank. Hoewel ze de taal vloeiend spreekt, moet ze om een Portugees paspoort te krijgen een taalcursus, inclusief examen doen. Ze snapt er niets van. “Ik ben hier geboren en getogen; mijn moedertaal is Portugees.” Ze voelt zich tweederangsburger in eigen land. “Blijkbaar ben ik genoeg Portugees om belasting te betalen maar te weinig om gelijk behandeld te worden.”

Solidariteit met immigranten

“Kinderen van immigranten hebben hier niet dezelfde rechten als kinderen van Portugese ouders”, zegt Timóteo Macedo, voorzitter van de Vereniging voor Solidariteit met Immigranten (http://www.solimigrante.org)  Deze NGO is recent een campagne begonnen om de publieke opinie ervan te overtuigen, dat alle kinderen op Portugese bodem geboren, de Portugese nationaliteit moeten kunnen krijgen, onafhankelijk van de afkomst of de legale status van hun ouders. “Het wordt tijd dat we gaan inzien dat Portugal niet slechts één kleur maar een diverse bevolking heeft, die dezelfde rechten verdient”, aldus Macedo. Rassendiscriminatie

Regering is bereid om taaltoets af te schaffen
Afgelopen week is de regering met een voorstel gekomen om de verplichte taaltoets af te schaffen voor kinderen die in Portugal zijn opgegroeid. Ze vindt het nog een stap te ver om aan alle in Portugal geboren kinderen de Portugese nationaliteit te gunnen, zoals in de VS en Groot Brittannië wel het geval is.

Geniet van het weekend              Tenha um excelente fim de semana

/by