Tag Archive for: tribunal

In gedachten verzonken sjokte Paula de steile Calçada de Sant’ana op. Zweetpareltjes vochten om een plek op haar voorhoofd. Oh, wat haatte ze die school toch. Vooral vreemde talen. Ze kon al die regeltjes maar niet onthouden.

‘Boa tarde’. Toen ze haar hoofd opzij draaide, keek ze recht in het ongeschoren gezicht van Senhor Sergio, die met zijn blubbige, half ontblote bovenlijf tegen de deurpost aanhing en zijn ogen wellustig over haar net 16 jaar geworden lichaam liet glijden. Op het buurtfeest bij Club Desportivo verleden week (Vis en Feest) had hij zijn handen nog over haar billen laten glijden. De vuilak! Gelukkig had Nuno het gezien en hem een douw gegeven. Ze liep vlug door, zonder iets te zeggen.

Nuno kende ze al haar hele leven. Zijn ouders woonden vlakbij – in de Beco São Luis – recht tegenover de plek van het buurtfeest. Gisteren hadden ze precies zeven maanden verkering. Hij was wel een kop kleiner en een paar jaar ouder maar superknap en heel lief. De laatste tijd hadden ze elkaar maar weinig kunnen zien, omdat hij nu ook in de weekenden moest werken. Bouwvakkers waren tegenwoordig niet aan te slepen om de talloze leegstaande panden in de binnenstad op te knappen, die daarna als dure appartementen aan buitenlanders werden verkocht .

Kon ze maar een manier bedenken om niet meer naar die rotschool te hoeven.
Dan zou ze een baantje kunnen nemen bij begrafenisonderneming Gonsalez verderop in de straat.
Niet dat ze iets met dooien had maar ze had gehoord dat ze daar iemand voor de administratie zochten en rekenen kon ze wel.

Maar makkelijk zou het niet zijn, er waren tegenwoordig zoveel jongeren werkeloos. Of je moest gestudeerd hebben, zoals haar nicht Bettina. Die verdiende in Engeland als verpleegster goud geld. Senhor Sergio kende de oude Gonsalez goed, maar ze rilde alleen al bij de gedachte dat ze via die viezerik aan de baan zou moeten komen.

Toen ze thuis in de gang de krant opraapte, zag ze dat de rechtbank van Matosinhos bepaald had, dat een 16-jarig meisje – als ze trouwt – niet tegen haar zin gedwongen kan worden om tot haar 18e naar school te gaan.
Yes! glimlachte ze. Nu Nuno nog overhalen!

(Foto Público)                                                                      Bom fim de semana

“Ik ben gevallen”, fluistert ze als de juffrouw op school vraagt waarom ze zo moeilijk loopt. Maria is vijf jaar als ze voor het eerst op school komt. Ze is klein en mager en maakt een lusteloze indruk. Ze wil niets eten, zelfs geen soep. Als de leerkracht over haar bol aait, vallen de kale plekken op onder de daar zorgvuldig overheen gekamde haren.

Maria woont bij haar moeder en stiefvader. Sinds de geboorte van halfbroertje João, drie jaar geleden, wordt ze vaak opgesloten in haar kamer, waar – behalve haar bed – niets instaat. De luiken voor het raam zijn altijd gesloten en er is geen speelgoed. Buiten spelen mag Maria niet. Ze wordt door haar ouders uitgescholden voor “zeikerd of stinkzak” en naar haar kamer gestuurd, als ze een vieze broek heeft of niet wil eten.

Met Kerst zat ze zelfs een hele week opgesloten en mocht alleen maar even uit haar kamer om voor haar broertje te zingen, die jarig was. Meteen daarna moest ze weer terug, zonder een stukje van de verjaardagstaart te hebben geproefd. De kamer van haar broertje is zonnig en ligt vol speelgoed.
Maar daar mag Maria niet komen.

Elke dag zijn minstens 2 kinderen slachtoffer van kindermishandeling

Volgens het Portugese meld- en adviespunt huiselijk geweld (APAV) zijn meisjes iets vaker slachtoffer dan jongens

In 15% van de gevallen betreft het jonge kinderen, die nog niet naar school gaan.

Meestal vindt de mishandeling – die behalve geestelijk en lichamelijk geweld ook verwaarlozing behelst – thuis plaats, in het gezin.

 

Elke dag is minstens 1 kind slachtoffer van seksueel misbruik


Bij seksueel misbruik zijn dochters of stiefdochters in de meeste gevallen het slachtoffer en in het overgrote deel is de (stief)vader – of een ander mannelijk familielid – de dader.

Vooroordelen van rechters beïnvloeden de rechtsgang

Catarina Ribeiro – als kinderpsycholoog verbonden aan het Nationaal Forensisch Instituut – is kritisch over de deskundigheid van veel rechters, die vinden dat er alleen sprake van misbruik kan zijn, als het kind aangeeft dat er lichamelijk contact met de dader is geweest.
“Er zijn zelfs rechters die misbruik alleen geloven als ze het kind zien huilen!”

Geniet van het weekend   –   Tenha um excelente fim-de-semana