“Pedro, voor jou!” Hij staat op van zijn bureau, sloft naar de telefoon in gemeenschappelijke keuken en pakt de hoorn op. “Ja, met Pedro.”
Het blijft stil aan de andere kant van de lijn.

Pedro is net achttien en in zijn eerste studiejaar medische biologie aan de Universiteit van Lissabon als er in 1998 een referendum wordt gehouden over het legaliseren van abortus. In die tijd riskeerde een vrouw 3 jaar gevangenisstraf, als ze al niet doodbloedde door een clandestien uitgevoerde ingreep. Als gevolg van een draconische NEE-lobby van de ultraconservatieve katholieke kerk is de uitslag dramatisch en stemt – bij een opkomst van nipt 30% – iets meer dan de helft van de bevolking tegen legalisering.
Het zou nog tot 2007 duren voordat deze misstap via een nieuw referendum kon worden hersteld.

“Wie is daar?” Dan hoort hij zacht snikken en een piepstemmetje dat “ik” zegt. “Ana! Wat is er?” Pedro kent Ana vanaf de middelbare school en sinds anderhalf jaar hebben ze officieel verkering. Zij is dit jaar ook gaan studeren. Rechten, in Coimbra. “Ik ben al 7 weken over tijd”, fluistert ze. “Meu Deus, Ana!” Pedro’s hart slaat over en het klamme zweet breekt hem uit. Hoe kan dát nou? Ze waren nog zo voorzichtig geweest! Het kind laten weghalen? Hoe dan en wil Ana dat wel? “Pedro?” hoort hij nog in de verte. Dan wordt alles zwart voor zijn ogen.

Legalisering abortus vindt plaats in 2007

Hoewel in de jaren vóór legalisering gemiddeld twee vrouwen per jaar aan de gevolgen van een illegaal uitgevoerde abortus overleden, is dit sinds 2007 niet meer voorgekomen. Bovendien daalde het aantal abortussen met ruim 10% en kwam daarmee onder het Europese gemiddelde.

Maar er is nog minstens een – halve – wereld te winnen

Op het rijke Noordelijk halfrond is abortus niet langer een misdaad. Uitzonderingen zijn Ierland en Polen, waar de invloed van de katholieke kerk liberalisering belemmert.

Ten zuiden van de evenaar – en vooral in de armere landen – is abortus vaak nog strafbaar.

De hypocrisie is dat de elite van het Zuidelijk halfrond zich natuurlijk elke behandeling in het Noorden kan veroorloven – zoals bemiddelde Brazilianen, die voor een legale abortus naar Lissabon vliegen.

Degene die overlijdt of gevangenschap riskeert is dan ook arm in een wereld waar nog elke 9 minuten een vrouw sterft als gevolg van een clandestien uitgevoerde abortus.

 

Geniet van het weekend        Tenha um excelente fim de semana !

Op 19 april overleed in Lissabon een 17-jarig, ongevaccineerd meisje aan de mazelen. Het is 23 jaar geleden dat zoiets eerder heeft plaatsgevonden.

De middelbare scholiere uit Sintra kreeg koorts nadat ze eind maart een weekend met vrienden in de Serra da Estrela had doorgebracht. Omdat de koorts aanhield, werd ze ter observatie in het ziekenhuis van Cascais opgenomen. Daar werd ze besmet door een 13 maanden oude baby met mazelen. Twee weken na ontslag uit het ziekenhuis werd ook bij haar mazelen geconstateerd. In verband met complicaties werd ze overgeplaatst naar de Intensive Care afdeling van het Estefânia kinderziekenhuis in Lissabon, waar ze enige dagen later overleed.

7  VRAGEN  OVER  MAZELEN

– Wat is mazelen eigenlijk?
Mazelen is een zeer besmettelijke infectieziekte die door het mazelenvirus veroorzaakt wordt en vooral kinderen treft.
Het virus wordt overgebracht via de luchtwegen.


– Wat zijn de verschijnselen?

Hoge koorts met neusverkoudheid, hoest, rode ogen en in tweede instantie huiduitslag over het hele lichaam.

Er bestaat geen specifieke therapie.


– Wat zijn de complicaties?
Middenoorontsteking, longontsteking of een zeldzame en gevreesde hersenontsteking. Complicaties verlopen ernstiger bij ouderen en bij ongevaccineerden en kunnen tot overlijden van de patiënt leiden.

– Wanneer ben je besmettelijk?
De incubatietijd varieert van 1 tot 3 weken en een persoon kan de ziekte overdragen vanaf 4 dagen vóór tot 4 dagen na het ontstaan van de huiduitslag.

– Is er sprake van een epidemie?

Sinds maart is er in Europa sprake van een uitbraak van mazelen, die medio 2016 in Roemenië begon en waar nu al meer dan 4000 patiënten zijn. Inmiddels heeft de epidemie zich naar 14 Europese landen verspreid. In het overgrote deel van de gevallen blijken de patiënten ongevaccineerd. In Portugal zijn tot op heden 21 gevallen bevestigd – 14 volwassenen ( waarvan 9 zorgverleners) en 7 kinderen.

– Is bescherming mogelijk?
Het mazelenvaccin is zeer effectief!

Volgens de WHO is door vaccinatie wereldwijd de sterfte aan mazelen de afgelopen 15 jaar met 80% afgenomen. In Portugal kunnen kinderen sinds 1973 gratis gevaccineerd worden en is de vaccinatiegraad met 95% uitstekend.

– Waarom worden niet alle kinderen gevaccineerd?
Zo’n 5 à 6 op de 100 ouders willen hun kinderen niet laten vaccineren omdat ze denken dat vaccinatie autisme veroorzaakt. Hiervoor bestaat echter geen enkel wetenschappelijk bewijs! Verplichte vaccinatie van hogerhand stuit echter op veel tegenstand, zowel in Portugal als daarbuiten.

Geniet van het weekend    â€“    Tenha um excelente fim-de-semana !

“Ik ben gevallen”, fluistert ze als de juffrouw op school vraagt waarom ze zo moeilijk loopt. Maria is vijf jaar als ze voor het eerst op school komt. Ze is klein en mager en maakt een lusteloze indruk. Ze wil niets eten, zelfs geen soep. Als de leerkracht over haar bol aait, vallen de kale plekken op onder de daar zorgvuldig overheen gekamde haren.

Maria woont bij haar moeder en stiefvader. Sinds de geboorte van halfbroertje João, drie jaar geleden, wordt ze vaak opgesloten in haar kamer, waar – behalve haar bed – niets instaat. De luiken voor het raam zijn altijd gesloten en er is geen speelgoed. Buiten spelen mag Maria niet. Ze wordt door haar ouders uitgescholden voor “zeikerd of stinkzak” en naar haar kamer gestuurd, als ze een vieze broek heeft of niet wil eten.

Met Kerst zat ze zelfs een hele week opgesloten en mocht alleen maar even uit haar kamer om voor haar broertje te zingen, die jarig was. Meteen daarna moest ze weer terug, zonder een stukje van de verjaardagstaart te hebben geproefd. De kamer van haar broertje is zonnig en ligt vol speelgoed.
Maar daar mag Maria niet komen.

Elke dag zijn minstens 2 kinderen slachtoffer van kindermishandeling

Volgens het Portugese meld- en adviespunt huiselijk geweld (APAV) zijn meisjes iets vaker slachtoffer dan jongens

In 15% van de gevallen betreft het jonge kinderen, die nog niet naar school gaan.

Meestal vindt de mishandeling – die behalve geestelijk en lichamelijk geweld ook verwaarlozing behelst – thuis plaats, in het gezin.

 

Elke dag is minstens 1 kind slachtoffer van seksueel misbruik


Bij seksueel misbruik zijn dochters of stiefdochters in de meeste gevallen het slachtoffer en in het overgrote deel is de (stief)vader – of een ander mannelijk familielid – de dader.

Vooroordelen van rechters beĂŻnvloeden de rechtsgang

Catarina Ribeiro – als kinderpsycholoog verbonden aan het Nationaal Forensisch Instituut – is kritisch over de deskundigheid van veel rechters, die vinden dat er alleen sprake van misbruik kan zijn, als het kind aangeeft dat er lichamelijk contact met de dader is geweest.
“Er zijn zelfs rechters die misbruik alleen geloven als ze het kind zien huilen!”

Geniet van het weekend   –   Tenha um excelente fim-de-semana

“Wat is er aan de hand?” Manuela zit versuft en onderuitgezakt op het terras van het station, waar we afgesproken hebben. Voor haar een kopje koffie, onaangeroerd. Een paar maanden geleden moest ze bij haar dochter Paula intrekken, die met haar vriend Rui buiten de stad woont. Ze kon de huur van haar kamer in het centrum eenvoudigweg niet langer opbrengen. (Huurders in het nauw )

Een voordeel is wel dat ze de woonlasten kunnen delen, nu Paula pas geleden haar baan als serveerster verloor. Behoorlijk depressief was haar dochter daarvan geworden. Ze had zelfs een paar keer gedreigd er een eind aan te willen maken. Nee, gerust is Manuela er allesbehalve op.

“Hopelijk alles goed met Paula?” Ze ging met een ruk overeind zitten, waarbij het kopje koffie op de grond kletterde. “Hij heeft haar geslagen”, barstte ze los. “Wat, Rui?” “Nee, dat meen je niet!”. “Ik heb het verdomme zelf gezien”, snauwde ze. “Maar het leek juist zo goed te gaan sinds ze waren gaan samenwonen”, probeerde ik voorzichtig. “Ja, dat dacht ik ook”, siste ze. “Ik kan me wel voor mijn kop slaan dat ik niets doorhad”. “En het schijnt al maanden zo te gaan, maar Paula heeft nooit iets verteld!”. “En wat nu?”, vroeg ik. “Ze kan gelukkig voorlopig bij een vriendin wonen”.

Elke dag zijn minstens 14 vrouwen en 2 mannen slachtoffer

Volgens het Portugese meld- en adviespunt huiselijk geweld (APAV) neemt de laatste jaren niet alleen het aantal meldingen, maar vooral ook de ernst van het geweld toe.

Het overgrote deel van de slachtoffers zijn vrouwen tussen de 25 en 55 jaar, meestal getrouwd en met kinderen.

In 15% procent van de gevallen is een man het slachtoffer.

De agressor is meestal de vaste partner en het geweld – dat bijna altijd achter de voordeur plaatsvindt – kan zowel lichamelijk als psychisch of verbaal zijn.

Aangifte bij de politie vindt in minder dan de helft van de gevallen plaats.

Per jaar komen 40 vrouwen om het leven

De laatste 10 jaar zijn ruim 400 vrouwen door huiselijk geweld om het leven gekomen. Risicofactoren voor een fatale afloop zijn scheiding (vooral in de eerste maanden), jaloezie, toegang tot vuurwapens, crimineel verleden en drugsgebruik.

Mannen melden minder

Vrouwen doen twee keer zo vaak aangifte bij de politie als mannen. Mannen melden huiselijk geweld vaak niet door schaamte of omdat ze niet geloofd of uitgelachen worden door vrienden, familie of de politie.
Zes maanden geleden werd in Portugal het eerste blijf-van-mijn-lijfhuis voor mannen geopend.

Geniet van het weekend        Tenha um excelente fim de semana