In gedachten verzonken sjokte Paula de steile CalƧada de Santāana op. Zweetpareltjes vochten om een plek op haar voorhoofd. Oh, wat haatte ze die school toch. Vooral vreemde talen. Ze kon al die regeltjes maar niet onthouden.
āBoa tardeā. Toen ze haar hoofd opzij draaide, keek ze recht in het ongeschoren gezicht van Senhor Sergio, die met zijn blubbige, half ontblote bovenlijf tegen de deurpost aanhing en zijn ogen wellustig over haar net 16 jaar geworden lichaam liet glijden. Op het buurtfeest bij Club Desportivo verleden week (Vis en Feest) had hij zijn handen nog over haar billen laten glijden. De vuilak! Gelukkig had Nuno het gezien en hem een douw gegeven. Ze liep vlug door, zonder iets te zeggen.
Nuno kende ze al haar hele leven. Zijn ouders woonden vlakbij ā in de Beco SĆ£o Luis ā recht tegenover de plek van het buurtfeest. Gisteren hadden ze precies zeven maanden verkering. Hij was wel een kop kleiner en een paar jaar ouder maar superknap en heel lief. De laatste tijd hadden ze elkaar maar weinig kunnen zien, omdat hij nu ook in de weekenden moest werken. Bouwvakkers waren tegenwoordig niet aan te slepen om de talloze leegstaande panden in de binnenstad op te knappen, die daarna als dure appartementen aan buitenlanders werden verkocht .
Kon ze maar een manier bedenken om niet meer naar die rotschool te hoeven.
Dan zou ze een baantje kunnen nemen bij begrafenisonderneming Gonsalez verderop in de straat.
Niet dat ze iets met dooien had maar ze had gehoord dat ze daar iemand voor de administratie zochten en rekenen kon ze wel.
Maar makkelijk zou het niet zijn, er waren tegenwoordig zoveel jongeren werkeloos. Of je moest gestudeerd hebben, zoals haar nicht Bettina. Die verdiende in Engeland als verpleegster goud geld. Senhor Sergio kende de oude Gonsalez goed, maar ze rilde alleen al bij de gedachte dat ze via die viezerik aan de baan zou moeten komen.
Toen ze thuis in de gang de krant opraapte, zag ze dat de rechtbank van Matosinhos bepaald had, dat een 16-jarig meisje ā als ze trouwt ā niet tegen haar zin gedwongen kan worden om tot haar 18e naar school te gaan.
Yes! glimlachte ze. Nu Nuno nog overhalen!
(Foto PĆŗblico) Bom fim de semana
Volgens het Portugese meld- en adviespunt huiselijk geweld (APAV) zijn meisjes iets vaker slachtoffer dan jongens